NADZWYCZAJNY JUBILEUSZ MIŁOSIERDZIA

PAPIEŻ FRANCISZEK

AUDIENCJA JUBILEUSZOWA

Związek między zaangażowaniem a miłosierdziem

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Jubileusz Miłosierdzia to dobra okazja, aby zagłębić się w tajemnicę dobroci i miłości Boga. W tym czasie Wielkiego Postu Kościół zachęca nas do coraz pełniejszego poznawania Pana Jezusa i konsekwentnego życia wiarą, obierając styl życia, wyrażający miłosierdzie Ojca. Przez to zaangażowanie, do którego jesteśmy wezwani, mamy ukazywać spotykanym osobom konkretny znak bliskości Boga. Moje życie, moja postawa, mój sposób przeżywania życia powinny być właśnie konkretnym znakiem tego, że Bóg jest blisko nas. Małe gesty miłości, czułej troski, opieki, skłaniające do myślenia, że Pan jest z nami, jest blisko nas. I w ten sposób otwiera się brama miłosierdzia.

Dzisiaj chciałbym się z wami krótko zastanowić nad tym słowem, które powiedziałem, nad kwestią zaangażowania. Czym jest zaangażowanie? I co znaczy — angażować się? Kiedy się angażuję, to znaczy, że biorę na siebie pewną odpowiedzialność, jakieś zobowiązanie względem kogoś; oznacza także styl, postawę wierności i poświęcenia, szczególnej uwagi, z jaką wykonuję to zadanie. Każdego dnia wymaga się od nas angażowania się w to, co robimy: w modlitwę, w pracę, w naukę, ale także w sport, w aktywność w wolnym czasie... Zatem zaangażowanie oznacza ukierunkowanie naszej dobrej woli i naszych sił na udoskonalanie życia.

Również Bóg zaangażował się wobec nas. Jego pierwszym zaangażowaniem było stworzenie świata, i pomimo naszych prób, by go zniszczyć — a jest ich wiele — On angażuje się w utrzymanie go przy życiu. Ale Jego największym zaangażowaniem było danie nam Jezusa. To jest wielkie zaangażowanie Boga! Tak, Jezus jest właśnie największym zaangażowaniem Boga wobec nas. Przypomina o tym także św. Paweł, gdy pisze, że Bóg «własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał» (Rz 8, 32). I z tego powodu wraz z Jezusem Ojciec da nam wszystko, czego potrzebujemy.

A jak objawiło się to zaangażowanie Boga względem nas? Bardzo łatwo sprawdzić to w Ewangelii. W Jezusie Bóg zaangażował się w sposób pełny, aby przywrócić nadzieję ubogim, tym, którzy byli pozbawieni godności, cudzoziemcom, chorym, więźniom i grzesznikom, których życzliwie przyjmował. W tym wszystkim Jezus był żywym wyrazem miłosierdzia Ojca. Chciałbym podkreślić, że Jezus z dobrocią przyjmował grzeszników. Jeśli myślimy po ludzku, to grzesznik jest nieprzyjacielem Jezusa, nieprzyjacielem Boga, ale On podchodził do nich z dobrocią, miłował ich i przemieniał ich serca. Wszyscy jesteśmy grzesznikami, wszyscy! Każdy z nas ma jakąś winę wobec Boga. Ale nie powinniśmy tracić ufności: On przychodzi właśnie po to, aby dodać nam otuchy, obdarzyć miłosierdziem, przebaczeniem. Właśnie to jest zaangażowanie Boga, i dlatego posłał Jezusa: aby być blisko nas — nas wszystkich, i otworzyć drzwi swej miłości, swego serca, swego miłosierdzia. A to jest bardzo piękne. Wspaniałe!

Wychodząc od miłości miłosiernej, przez którą Jezus wyraził zaangażowanie Boga, również my możemy i powinniśmy odpowiadać na Jego miłość przez nasze zaangażowanie. A to zwłaszcza w sytuacjach największej potrzeby, tam gdzie jest największe pragnienie nadziei. Myślę na przykład o naszym zaangażowaniu wobec osób opuszczonych, poważnie upośledzonych, najciężej chorych, umierających, ludzi niezdolnych do wyrażenia wdzięczności... W te wszystkie sytuacje wnosimy miłosierdzie Boże poprzez zaangażowanie życia, będące świadectwem naszej wiary w Chrystusa. Powinniśmy zawsze nieść tę pieszczotę Boga — bo Bóg nas obdarzył pieszczotą przez swoje miłosierdzie. Winniśmy nieść ją innym, tym, którzy tego potrzebują, których serce dotknięte jest cierpieniem czy są smutni: trzeba podchodzić z tą pieszczotą Boga, która jest tą samą, jaką On nas obdarzył.

Oby ten Jubileusz pomógł naszemu umysłowi i naszemu sercu namacalnie doświadczyć zaangażowania Boga wobec każdego z nas i dzięki temu przemieniać nasze życie w zaangażowanie miłosierdzia wobec wszystkich.

Do Polaków:

Pozdrawiam serdecznie przybyłych na tę audiencję pielgrzymów polskich. Siostra Faustyna w swoim Dzienniczku zanotowała słowa Pana Jezusa: «Córko moja, patrz w miłosierne serce moje i odbijaj litość jego we własnym sercu i czynie, abyś i ty, która głosisz światu miłosierdzie moje, sama nim płonęła» (n. 1688). Bracia i siostry, doświadczając, szczególnie teraz, podczas Wielkiego Postu, tajemnicy Bożego miłosierdzia, my również bądźmy miłosierni dla innych, przebaczając im ich przewinienia. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.